Seriale #2 " Teen Wolf"

O tak, jeden z moich najukochańszych seriali. Postacie świetnie wykreowane, zabawne dialogi.
Nie mogłabym oczekiwać niczego więcej od dobrego serialu, naprawdę.
Serial opisuje losy nastoletniego Scotta ugryzionego przez wilkołaka.
Serial liczy 6 wspaniałych sezonów.
Kończąc ten serial za bardzo nie wiedziałam co zrobić dalej, ze swoim życiem.
Naprawdę gorąco polecam.

Seriale #1 "Supernatural"

Pewnie znacie ten serial, wydaje mi się, że każdy go zna. Serial opisujący losy dwójki braci, walczących ze złem.
Serial ma obecnie 13 sezonów i planowany jest następny.
Do pewnego momentu, byłam ogromną fanką, ale teraz gdy liczy już tyle sezonów, zaczyna mnie nudzić. Wątki się powtarzają, albo ciągną w nieskończoność.
Postacie są dobrze wykreowane, tak jak mówię, do pewnego momentu, później to już zwykły tasiemiec. Szczerze mówiąc nie mam pojęcia, czy zerknę na kolejny sezon.
Ci z Was, którzy nie oglądali tego serialu, ogólnie polecam zerknąć, bo jest to serial godny polecenia.
Niektórzy nie mogą doczekać się kolejnego sezonu, inni nie.

Cytat #7

"Właśnie za takimi chwilami będziesz tęsknić. Kiedy wychodzisz na ganek w rodzinnym domu, promienie słoneczne delikatnie padają Ci na twarz, ogrzewając ją. Z uśmiechem na ustach słuchasz tego co się w okół Ciebie dzieje, ptaki ćwierkają, w oddali szczeka pies, sąsiad kosi trawę, nie przeszkadza Ci jej dźwięk, wręcz się nim delektujesz. Patrzysz na mamę, która pielęgnuje swój ogródek wyrywając chwasty. Patrzysz na to wszystko i wtedy dostrzegasz ile w życiu masz. Szczęście móc oglądać to wszystko, patrząc na świat kiedy inni nie mogą. Dostrzegać drobne rzeczy, których inni nie widzą. Kiedy w końcu dorośniesz i opuścisz swój rodzinny dom, aby w innym miejscu stworzyć coś równie pięknego, właśnie za takimi chwilami będziesz tęsknić. Za tym zapachem rodzinnego miasta po burzy, za zapachem domu, czy koszonej trawy. Kiedy będziesz tu wracać co jakiś czas, będziesz mógł śmiało powiedzieć "Tak, ja się tu wychowałem, niczego więcej nie mógłbym oczekiwać" " ~ Słowem Pisany

https://www.youtube.com/watch?v=3nQNiWdeH2Q

Cytat #6

"Kochać to niszczyć, a być kochanym to zostać zniszczonym" 

Czy można pokochać największego wroga?

"Pandemonium" Lauren Oliver

Lena żyje w świecie gdzie miłość oznacza niebezpieczną chorobę. Po osiemnastym roku życia, każdy przechodzi zabieg, który już nigdy więcej nie pozwoli ludziom kochać. Tuż przed operacją Lena zakochuje się w Aleksie a ich wspólna ucieczka kończy się tragicznie.

Lena przystępuje do ruchu oporu, aby walczyć o wolność i miłość dla siebie i innych młodych ludzi, którzy nie wiedzą co tracą. W trakcie wykonywania zadania na jej drodze staje tajemniczy Julian. Chłopak, który jest twarzą AWD. Czy można pokochać największego wroga?

Moja ocena 10/10

"Bo nigdy tak naprawdę nie będziemy w stanie zrozumieć drugiego człowieka. Możemy jedynie próbować, szukając po omacku drogi przez tunele, starając się oświetlić je pochodnią".

"To straszne jak łatwo umysł potrafi się rozproszyć" 

Oh wow, czasem tak ciężko napisać recenzję książki, która jest po prostu niesamowita. W umyśle kotłuje się tak dużo emocji, że ciężko ubrać je w słowa.

Autorka po raz drugi stworzyła coś niesamowitego. Znowu pokazuje nam świat gdzie miłość jest chorobą, jednak tym razem główna bohaterka przechodzi gwałtowna zmianę. Lena z cichej wrażliwej osoby, zmienia się w twardą wojowniczkę, która umie walczyć o swoje. Jest to tak zaskakująca zmiana, że w tej części lubimy ją jeszcze bardziej.

"Świat bez miłości jest także światem bez ryzyka". 

Książka podzielona jest jakby na dwie części, rozdziały napisane są naprzemiennie. Jeden jest napisany o tym co się z nią działo, kiedy po raz pierwszy trafiła do Głuszy, w tej części właśnie autorka opisuje jej wewnętrzną przemianę. Poznajemy osoby, które jej w tym pomagają.

Druga część opisuje teraz, czyli to co się dzieje, kiedy Lena wraca do miasta, tym razem z misją. Właśnie wtedy dziewczyna poznaje tajemniczego Juliana. Druga część również opisuje walkę rządu z ruchem oporu , który dąży do obalenia remedium. 

Pomimo tego, że pierwsza część kończy się tragicznie, nie można nie sięgnąć po drugą część. Akcja toczy się szybko, nawet nie wiemy kiedy a docieramy już do końca książki, tak było w moim przypadku.

"[...] Widzę koszule wiszące na wieszakach i półki na których leżą złożone jeansy. Normalność tego widoku niemal mnie zabija. Nawet w świecie wywróconym do góry nogami w świecie wojny i szaleństwa, ludzie wieszają swoje ubrania, składają spodnie, ścielą łóżka. To chyba jedyny sposób by przetrwać "

Można śmiało rzec, że druga część jest jeszcze lepsza niż pierwsza. I jak to zawsze w przypadku tej autorki, na końcu musi wprowadzić coś, co nas kompletnie niszczy, więc od razu sięgamy po kolejną część.

Właśnie za to uwielbiam jej styl, za to wielkie BUM na końcu! Wprowadza je wtedy, kiedy myślimy, że już nic innego nie może się przydarzyć, a tu proszę.

Naprawdę gorąco polecam.

Cytat #5

"Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła" ~ Wiesława Szymborska

Cytat #4

"Słowa to najpotężniejsza broń. Mogą ranić i również mogą zabijać"

Cytat #3

"Miłość nie czuje brzemienia, nie dostrzega problemów, sięga poza granice wytrzymałości, nie ma dla niej rzeczy niemożliwych, gdyż dla miłości wszystko jest prawe i możliwe" 

"Nie mów nikomu" Harlan Coben

“David Beck od ośmiu lat codziennie na nowo przeżywa koszmar, który zdarzył się pewnej sierpniowej nocy. Wtedy po raz ostatni widział swoją żonę Elizabeth… żywą. Jego pozostawiono na pewną śmierć, ją porwano i zamordowano. Nie potrafi się pozbierać. Nie może o niej zapomnieć. I nagle otrzymuje tajemniczą wiadomość, której się rozpaczliwie chwyta. Choć ciało Elizabeth zostało zidentyfikowane, David zaczyna wierzyć, że jego ukochana żyje. Ignorując ostrzeżenia i zmagając z FBI, które podejrzewa go o zabicie żony, niezłomnie dąży do odkrycia prawdy."

Moja ocena 9/10 

"Lepiej kochać, a potem płakać. Następna bzdura. Wierzcie mi, wcale nie lepiej. Nie pokazujcie mi raju, żeby potem go spalić" 

Książka polecana przez moją najbliższą przyjaciółkę, która od razu wiedziała, że pokocham twórczość oto tego pana. Zna mnie lepiej niż ktokolwiek inny.
Przeczytałam ją w jedno popołudnie, wiedziałam że nie będę w stanie zrobić niczego innego, dopóki jej nie skończę. No i tak też oto zrobiłam. Pod koniec książki, było mi smutno, że przeczytałam ją tak szybko, powinnam chyba nauczyć się czytać wolniej, tak definitywnie.
Harlan ma dar, widać to. Cała książka, to taka typowa gra w "Kotka i myszkę" no i oczywiście w "nie mów nikomu"
Akcja rozgrywa się dosyć szybko, najfajniejsze jest to, że jest pisana ona z różnych perspektyw, więc mamy spojrzenie na sprawę z kilku różnych punktów widzenia, jednak niestety do samego końca nie pomyślelibyście, że tak to się skończy ! W każdym bądź razie, ja nie wiedziałam!
Styl Harlana jest spójny, książkę się szybko czytało. Czasem nie mogłam powstrzymać uśmiechu, czasem była chwila smutku.
Odejmuję mu jeden punkt, za drobne opisy walk, czy za brak szczegółów w niektórych sytuacjach.
Jeszcze nie raz sięgnę po jego twórczość, wiem że to jest tak zwane "to coś" Z mojego punktu widzenia, naprawdę gorąco polecam.

Cytat #2

"Nie odwracaj się za siebie, nie warto. Tam czeka tylko ból i cierpienie. Spójrz tam, przed siebie. Widzisz? Szczęście się właśnie do Ciebie uśmiecha" ~ NN.

Cytat #1

"Nigdy nie zapomnę przyjaciół, którzy coś wnieśli do mojego życia. Nigdy nie zapomnę przyjaciół , którzy coś dla mnie znaczą. Nigdy nie zapomnę przyjaciół którzy są połową mojej duszy. I również nigdy nie zapomnę przyjaciół, którzy są moim sercem." ~NN.

"Elita zabójców" Lee Child

"Żadnego telefonu, żadnego adresu. Po odejściu z armii Jack Reacher żyje tak, by nie zostawiać śladów. Ale pewnego dnia na jego koncie pojawia się 1030 dolarów.
Reacher od razu wie, że dopadła go przeszłość. 10-30 to kod, którym posługiwali się członkowie grupy śledczej, do której kiedyś należał. I robili to wtedy, kiedy potrzebowali pomocy.
Niestety, dla niektórych z nich pomoc przyszła za późno. Reacher będzie musiał połączyć siły z kolegami z wojska, by ocalić żywych, pogrzebać zmarłych i rozwikłać tajemnicę, którą z każdym dniem spowija coraz głębszy mrok."

Moja ocena 4/10

Niestety nie byłam w stanie przebrnąć przez całą książę. Starałam się, nie lubię kiedy coś zaczynam i nie jestem w stanie skończyć. Styl autora wydał mi się taki rozległy, za dużo opisów, zdecydowanie niektóre z nich można by było skrócić o co najmniej połowę. Nie moje klimaty, może kiedyś z ciekawości sięgnę jeszcze raz po jego książki, jednak niestety na razie nie teraz. 

Czy gdyby miłość była chorobą, chciałbyś się wyleczyć?

"Delirium" Lauren Oliver

Dawniej wierzono, że miłość jest najważniejszą rzeczą pod słońcem.

W imię miłości ludzie byli w stanie zrobić wszystko, nawet zabić.

Potem wynaleziono lekarstwo na miłość.

Moja ocena 10/10 

"Niesamowite, jak paradoksalnie układa się życie ; najpierw bardzo czegoś pragniesz i nie możesz się doczekać, a potem, kiedy jest już po wszystkim, marzysz tylko o tym, by cofnąć czas i wrócić do dni, gdy wszystko było po staremu"

"Może  wam  się  wydawać,  że  przeszłość  ma  wam  coś  do powiedzenia.  Może  wam  się  wydawać,  że  powinniście  wytężać słuch,  by  uchwycić  jej  szepty,  odwracać  się  za  siebie,  pochylać się  nisko,  by  usłyszeć  jej  głos  niesiony  z  wydechem  ziemi,  z umarłych  miejsc.  Możecie  myśleć,  że  jest  w  tym  dla  was  jakiś przekaz,  coś,  co  można  zrozumieć  lub  nadać  temu  sens. Ale  ja  wam  powiem  prawdę,  którą  poznałam  w  noce Zimna.  Wiem,  że  przeszłość  pociągnie  was  ku  ziemi,  każe wyłapywać  szepty  wiatru  i  bezsensowne  opowieści  drzew ocierających  się  o  siebie.  Będziecie  rozszyfrowywać  dziwne kody,  próbować  złożyć  w  całość  to,  co  się  rozpadło.  To zupełnie  bezcelowe.  Przeszłość  jest  wyłącznie  ciężarem:  kulą  u nogi,  kamieniem u  szyi"

Świat bez miłości, świat gdzie ludzie są zaprogramowaną ludzką masą, niczym więcej. Sztuczną materią. Brak snów, zero uśmiechów, zero zabawy, codzienna monotonia, partnerzy wybierani przez rząd. Świat otoczony murami, miasto o dystopijnych poglądach. Odważylibyście się żyć w takim świecie? Gdzie każda namiastka uśmiechu, czy dobrej zabawy oznacza chorobę? Gdzie każdy kontakt z osobą o przeciwnej płci jest surowo zabraniany i karany ? Czeka was śmierć, zabieg, który zniszczy w was wszystko co do tej pory kochaliście, albo resztę swojego życia spędzicie w Kryptach, gdzie człowiek traktowany jest jak zwykłe zwierzę w klatce, nie zasługujące na nic więcej, poza twardym łóżkiem i wiadrem służącym jako toaleta. Właśnie to was czeka za złamanie reguł. Powolne umieranie w czterech więziennych celach, lub życie bez własnych poglądów. Odważylibyście się? 

"[...]Przychodzi mi do głowy, że ta obojętność, to uczucie oddzielenia musi być tym, czego ona i wszyscy wyleczenie doświadczają przez cały czas : jakby między tobą a innymi była gruba, tłumiąca wszystko szyba. Prawie nic się przez nią nie przedostaje. Prawie nic nie ma znaczenia[...]"

Właśnie to pytanie stawia przed nami autorka, oto tej cudownej, wręcz niesamowitej książki. Ukazuje nam nowy świat, coś nowego, coś czego do tej pory nie było. Pani Lauren idealnie wprowadza w nas do świata, w którym od siedemnastu lat żyje Lena. Dziewczyna jest wierna poglądom, jakie zostały jej wpajane od młodych lat. Nastolatka, wręcz nie może doczekać się zabiegu, odlicza do niego dnie. Zabiegowi, mogą być tylko poddawani ci, którzy kończą osiemnasty rok życia, gdyż wcześniejsza jego aplikacja, źle wpływa na mózg, tak jakby już "Remedium" nie czyniło nic złego. Lena nigdy nie pomyślała by, że jej świat zostanie zachwiany, a wszystko w co do tej pory wierzyła było kłamstwem. Zmienia się to, gdy na jej drodze staje ON, chłopak który pokazuje jej, że całe to miasto to jedno wielkie kłamstwo, a ludzie w nich to zwierzęta, trzymane w klatce i tresowane przez swoim panów, w tej chwili rząd. Lena wie, że musi uciekać, by zatrzymać coś , czego nie chce utracić. 

„Mówili, że bez miłości będę szczęśliwa.

Mówili, że lekarstwo na miłość sprawi, że będę bezpieczna.

I zawsze im wierzyłam.

Do dziś.

Teraz wszystko się zmieniło.

Teraz wolę zachorować i kochać choćby przez ułamek sekundy, niż żyć setki lat w kłamstwie”.

Jednak czy można uciec komuś, kto ciągle patrzy? Czy można uciec przed czujnym okiem służby, która codziennie patroluje ulice miasta? Uda jej się, czy resztę swojego życia spędzi w kryptach, albo zaaplikują jej lek, który na stałe ją wyleczy? 

Na to pytanie niestety nie odpowiem, musicie sami przeczytać. Autorka ma ogromny talent, wręcz niewyobrażalnie wielki. Stworzyła świat pełen zła, do tego dołączając ludzi o wielkim sercu. Postacie były mistrzowsko wykreowane. Nie mogłabym oczekiwać niczego więcej. Styl pisarki, niesamowity, urzeka od pierwszych stron. Kończąc tę książkę, wiedziałam, że koniecznie sięgnę po kolejną część, tak też uczyniłam. Naprawdę gorąco polecam, jest to niesamowita książka, od której naprawdę ciężko się oderwać. 

Słyszałam, że na podstawie tej książki miał powstać serial, po jednym odcinku został on anulowany. Na pewno na niego zerknę i napisze co o nim sądzę, lecz sądząc po opiniach, była to najgorsza ekranizacja książki. Co sądzicie?