"Zanim się pojawiłeś" Jojo Moyes

Wydaje mi się, że prawie większa połowa zna tę powieść i na pewno wie o czym jest, bo powiedzmy szczerze było o niej naprawdę głośno.
Niestety dopiero teraz w sumie znalazłam czas, aby przeczytać to arcydzieło, praca, różne sytuacje życiowe i w sumie była to moja pierwsza książka po długiej przerwie.
Więc przechodząc do rzeczy. Jojo Moyes się naprawdę postarała, wykreowała tak świetne postacie że ciężko było się w nich nie zakochać.
Luisa od początku trafiła do moje serca, sama nie wiem dlaczego, może po części dlatego, że się z nią trochę utożsamiłam i porównywałam ją do siebie. Wydaje się nieśmiała - trochę, ale im bardziej ją poznamy dostrzegamy fakt, że jest wariatką, w stresie mówiąca trzy po trzy. Jak tu jej nie kochać?
No i Will, niepełnosprawny, inteligenty mężczyzna, grający dupka. Mimo wszystko rozumiałam jego zachowanie, do końca życia pisany mu był wózek. Jak miał się pogodzić z tym ktoś, kto całe życie  uprawiał sporty ekstremalne? Dla niego oznaczało to koniec życia, wycofał się do swojego małego światka, nie dopuszczał do siebie ludzi, bo wszędzie gdzie spojrzał, czekały na niego litościwe spojrzenia, czy tak ma wyglądać ludzie życie?
Gdy w życiu Willa, pojawia się jego nowa opiekunka, nikt nie przypuszczał że to wszystko może się tak potoczyć, ale czy to wystarczy?
Niektórzy z was pewnie nie popierali jego decyzji, pytanie czy ja ją popieram? Tak, potrafię zrozumieć co czuł, czym się kierował, pomimo tego, że nigdy nie byłam w takiej sytuacji, to zasługa autorki, która pięknie ukazała całokształt, tej książki i jej historii.
A wy jak to wszystko oceniacie?
Moja ocena 9/10

"Nie krytykuj czegoś, zanim nie spróbujesz"

Cytat #12

Zbyt poważnie siebie nie bierz, 
W słowa ludzi proszę nie wierz, 
Jesteś sobą nie udajesz, 
Co z tego, że czasem za to dostajesz?
Ludzie to istoty złe, 
Uderzyć dobrze wiedzą gdzie, 
Otwórz duszę, serce pokaż, 
I co? Myślą na ich rozkaz? 
Lubia ranić, niszczyć, psuć, 
Za plecami Twymi knuć. 
Zbyt poważnie siebie nie bierz, 
W słowa innych proszę nie wierz, 
Noszą maski jak przebrania, 
Żadna jest niedorozpoznania, 
Miecz stalowy w dłoni mają, 
Przeciw Tobie używają, 
Wbiją Ci go w plecy szybko, 
PUF, twe Życie prysło, 
Gdy upadłeś proszę wstań, 
Walcz o siebie, walcz, walcz, walcz, 
Zbyt poważnie siebie nie bierz, 
W słowa ludzi proszę nie wierz ~ Wiersz własnego autorstwa. 
https://www.youtube.com/watch?v=5cBpu1pPpzk

Cytat #11

"Luka w sercu,
Smutek w oczach,
Koszmary śniące się po nocach,
Luka w sercu jest jak dziura,
To niekącząca się ludzka natura,
Czegoś ciągle Ci brakuje,
Nic tego nie zastępuje,
Czy to jest tęsknoty smak?
Czy to życia gorzki znak?
Coś zostało odebrane,
Prosto z serca Ci wyrwane,
Luka tląca się jak ogień,
Wylewając morze wspomnień" ~ Słowem Pisany
https://www.youtube.com/watch?v=EKF6ghfcQic

Cytat #10

"Kiedy umrzesz co się stanie? 
Wierzysz w niebo, piekło, amen? 
Może pustkę, ciemność, nic? 
Lub w nicości będziesz tkwić? 
Bo nikt nie wie co się stanie, gdy usłyszysz swe wołanie, 
By na drugą stronę iść, 
Zerwać długą życia nić .
Sam wybierzesz gdzie dziś trafisz, masz sumienie, więc potrafisz, 
Wiesz kim byłeś, 
Jaki byłeś, 
W życiu dobrze uczyniłeś? 
Śmierć jest straszna, życie też,
To jest nasz największy lęk. 
Zostaje jedno pytanie, Będziesz się bać, gdy usłyszysz śmierci wołanie? " ~ Słowem Pisany

Cytat #9

"Be brave. Take risks. Nothing can substitute experience" 

Cytat #8

"Są takie miejsca, do których nie należy zapuszczać się myślami, ale one i tak tam pożądają" ~ Harlan Coben

"Dziewczyna z pociągu" Paula Hawkins

"Rachel każdego ranka dojeżdża do pracy tym samym pociągiem. Wie, że pociąg zawsze zatrzymuje się przed tym samym semaforem, dokładnie naprzeciwko szeregu domów.
Zaczyna się jej nawet wydawać, że zna ludzi, którzy mieszkają w jednym z nich. Uważa, że prowadzą doskonałe życie. Gdyby tylko mogła być tak szczęśliwa jak oni.
I nagle widzi coś wstrząsającego. Widzi tylko przez chwilę, bo pociąg rusza, ale to wystarcza.
Wszystko się zmienia. Rachel ma teraz okazję stać się częścią życia ludzi, których widywała jedynie z daleka. Teraz się przekonają, że jest kimś więcej niż tylko dziewczyną z pociągu."

Moja ocena 9/10

"[...]Jesteś jak te psy, te niechciane, które przez całe życie są źle traktowane. Kopiesz je i kopiesz, a one wciąż wracają, wciąż płaszczą się i merdają ogonem. Proszą, błagają. Mają nadzieję, że tym razem zrobią coś dobrze i wreszcie je pokochasz. Taka właśnie jesteś, prawda Rach? Jesteś psem."



Zakochałam się. Czytając tyle niepochlebnych opinii, zastanawiam się co ludzie widzą złego w tej książce. Ja właśnie dzięki takim książką jak ta, zakochałam się w nich.
Ale jak to się mówi, "Tyle ludzi, tyle opinii"
Dla mnie ta książka to było coś wielkiego, do samego końca nie mogłam domyślić się zakończenia.
Akcja szybko się rozgrywa, nawet nie wiedziałam kiedy i zaledwie pięć godzin później byłam już na samym końcu.
Bardzo polubiłam główną bohaterkę, pomimo jej nałogu, czy oderwanych od rzeczywistości momentów, miała coś w sobie. Była kimś więcej, niż tylko "dziewczyną z pociągu"
Styl autorki strasznie mi się podobał, ma lekkie pióro, od razu to widać, dlatego książkę czyta się tak szybko .
Od razu po skończeniu tej powieści, wiedziałam, że muszę koniecznie obejrzeć film. Obejrzałam, tylko połowę, dalej nie byłam w stanie. Tak dobra książka, tak kiepski film. Gdybym miała ocenić film, było by to jedno wielkie "nieporozumienie" .
Jak najbardziej polecam sięgnąć po tę powieść. Jest naprawdę godna uwagi .